گویند روزی شیخنا بر مسلک هدایت خویش تکیه زده بود و مریدان بر گرد او چون شمعی حلقه زده و اصحاب نکته‌ها از شیخ پرسیدی و شیخ آنان را اشارت فرمودی و اصحاب از نور شیخ بهره بردی . در این میان مریدی از مریدان به پای خاست و از شیخ پرسید: یا شیخ ، چرا به شهر نرسندی، مگر مواجب نگیرندی؟ شیخ فرمود نمی رسد!!! مرید پرسید: جانم به فدایت یا شیخ، نمی رسد یا نمی دهند؟؟؟ شیخ به پا خاست و جمع مریدان به خط نمود و مرید مذکور در انتها بگذاشت. گلوله ای از برف بر دست گرفت و از مرید پرسید: قطر این برف چون باشد؟ گفت: چنان که از دست شیخ تا دگری سه هندوانه بزرگ جای شود. شیخ برف را به مریدان بداد و مریدان دست به دست گردانیدند تا به آخر رسید. شیخ فرمود: اکنون چون است؟ مرید گفت: به سهولت در مشت دست جای شود. شیخ فرمود: بودجه نیز چنین است.
| Design By : Pichak |
LinkDump
