عقل به دل می گوید تو از این عشق حذر کن

راه خود را تو کج کن، از این جاده گذر کن

پر حزین است که این راه، برو راه دگر کن

قدمی بر سر راهی غیر این عشق تو کج کن

دل تمنا میکند، عقل! نتوانم از این عشق گذر کرد

چشم دل را بگیرم، قدمی بر سر راه دگر کرد!

همه تار تنم پر شده از او، به چه لطفی گذر کرد

به چه راهی بروم من؟ که از این عشق راهی نتوان زد

نه بخواهم، نه توانم از این جاده پر پیچ حذر کرد

من بمانم و بسازم، نتوان آتش این عشق که کم کرد

نوشته شده در پنج شنبه 91/2/7ساعت 6:32 عصر توسط sahra نظرات ( ) |